viernes, 11 de mayo de 2012

Ni un pelo



He de ser franca: sí que me fijo en el aspecto físico de un hombre para sentirme atraída por él. Cuando siempre he mantenido que el físico no es lo que importa, en el fondo, no sólo lo creía sino creo que era cierto. Eso explicaría por qué me resultaban y me resultan atractivos algunos hombres que a muchas de las mujeres que conozco pues no le atraen.

Sigue siendo circunstancial, de todos modos. Un hombre muy, muy atractivo físicamente no me atraerá sino me atraen otras cualidades, como por ejemplo, el sentido del humor. En cambio, puede suceder al revés: un hombre, aparentemente no muy atractivo, a mí puede resultarme irresistible hasta desearle con todas mis fibras si me resulta de trato agradable, de una genialidad considerable, y con un excelente sentido del humor.

Esto hace que no sepa describir muy acertadamente cuál es el tipo físico de hombre que me gusta, que me atrae.

Centrémonos en el pelo: antes me fijaba en si eran rubios, morenos, pelirrojos o castaños, pero no era un dato demasiado importante a tener en cuenta en cuanto a la atracción.

Después empecé a fijarme un poco en el corte de pelo. En realidad, no fue a iniciativa mía, creo. Me apasionó un hombre, mucho, mucho…. y era calvo. Completamente. Me explicó que se rapaba la cabeza; me dijo algo así que, llegado a cierta edad o llegado a cierto tamaño de las entradas en la frente, era mejor llevar una calva con dignidad, y se rapaba la cabeza. Y le sentaba de maravilla!

Pronto dejé de interesarle yo a él, pero se me quedó encima una cierta fijación por los calvos. Y calvo que veía, calvo en el que me fijaba. Y casi cualquier calvo en el que me fijaba, era calvo que me atraía.

Si tenia alguna fantasía sexual, él era calvo. Si iba a una discoteca, el portero, además de cachas, era calvo. Si iba a un supermercado, me fijaba antes en los empleados calvos que en el resto.

Temí que se convirtiese en una obsesión, o como mínimo en una fijación, hasta que imaginé (porque nunca he sentido), la melena de un hombre deslizándose por mi espalda y mi culo mientras los besa, o el cosquilleo de esa gran mata de pelo entre mis piernas.

Al final he recuperado la cordura y vuelvo a ser la que era: una mujer deseando tener una cabeza de un hombre entre mis piernas sin preocuparme por el tamaño de su pelo, si es que lo tiene. Lo que importa es lo que importa.

¿A que no es lo mismo hacer un calvo que te lo haga un calvo?



18 comentarios:

  1. A mí me pasa lo que comentas al principio, por muy atractiva que sea una persona, si luego es muy tonta, deja de atraerme de inmediato. Y también al revés, claro.

    No es lo mismo hacer un calvo y que te lo haga un calvo, como tampoco suele ser lo mismo que alguien te diga que te quiere presentar a un amigo calvo....

    Un beso.

    ResponderEliminar
  2. Devastiel, jajaja, muy bueno, no había caído. Yo, que soy muy educada, cuando alguien me presenta a su hermano calvo, "le estrecho la mano". Un beso.

    Amowhor, no me hagas esto....esto debe ser crueldad. Entras y no comentas? Por qué? Por quéeeee? Acaso eres calvo? Confiesa, no me tengas en ascuas jajajaja. Besos.

    ResponderEliminar
  3. No soy cruel belkis, sólo un poquito perverso... Pero tu no te preocupes, es sólo un poco...
    Kisses!

    ResponderEliminar
  4. bonito bloc me encanta la gente sea así de abiert,a felicidades

    ResponderEliminar
  5. Pues esto q te pasa con los calvos es lo mismo q yo con los pies... una fijación. Veo pies por todas partes... las clientas del super, las amigas, en las pelis... ufff es mi pasión por ello es lo primero q viene a mi mente. Besazos... y espero q estreches muchas manos de los calvosq te presenten

    ResponderEliminar
  6. Me estás recordando que me dejé barba y como a mi mujer no le gustaba la barba...estuve tres semanas sin poder hacer el amor con ella.
    Moni

    ResponderEliminar
  7. Això dels gustos va a èpoques, estimada Belkis
    i és una cosa bona, ja que et permet provar diferents estilismes i tipus, la qual cosa sempre és enriquidora, més enllà que valoris més a la persona que el seu físic
    En canvi per a mi és molt important el físic, a mi les dones m'agraden:
    altes i baixes, rosses i morenes, grasses i primes, guapes i lletges, camacurtes i ballariques. I, per sobre de tot, amb dues mamelles.
    Digue'm exigent

    bon cap de setmana, xatina

    ResponderEliminar
  8. pues he de decirte que tienes muy buen gusto!
    y eso que dice tu amigo es cierto, mostremos la calva conorgullo!
    abrazo!
    f

    ResponderEliminar
  9. YO DURANTE UN TIEMPO ME DEJÉ PERILLA,,, PORQUE EL BELLO FACIAL PRODUCÍA MAS PLACER A LA MUJER, CUANDO UNO METE LA BOCA ENTRE SUS PIERNAS!!!!!

    Y COINCIDO CONTIGO, EN QUE NO SOLO TE GUSTA UNA PERSONA POR SU FISICO,,, TIENE QUE SER TODO, LO QUE SE VE Y LO QUE NO SE VE.

    UN BESAZO BELKIS!!!

    ResponderEliminar
  10. Supongo que a primera vista el físico nos gana, luego descubres lo que hay y te llevas la sorpresa del dia... o no. Después estan las fijaciones, obsesiones o simplemente el recuerdo de alguna cosa que te ha marcado.
    Un abrazo a todos los hermanos calvos.
    Petonets Guapeta

    ResponderEliminar
  11. Amowhor, tu perversión acabará picando mi curiosidad.

    bichita49, hay que abrirse; o te abres de piernas o te abres de mente (normalmente, va muy ligado). Bienvenida.

    Gùde, no sé si es exactamente lo mismo. A mí me atraen los calvos, pero (y hablando en bestia), si tengo una cabeza entre mis piernas, en lo que menos voy a pensar es en el pelo que haya o no en esa cabeza. Y caray....últimamente conozco pocos "calvos". Besos.

    Gregori Samsa, jajajaja, no, al menos aparentemente no pareces muy exigente. Buen fin de semana.

    f, eres tan salao y estás tan bueno como el amigo que me lo dijo jejeje. Beso.

    Lord Shadow, ains, que tampoco he probado lo de la perilla. Otra cosita más a la lista de los millones de cosas que me quedan por hacer. Besazo.

    Ssshhh, el físico impacta de entrada, eso es cierto. Si no fuese así, quienes no somos atractivos, tendríamos el éxito ya garantizado de entrada, cosa que no sucede. Afortunadamente, y siendo un poco inteligente, el físico va quedando poco a poco relegado a un segundo plano, a veces diría que casi tercero.
    Suscribo tu saludo a todos los hermanos calvos! Petonets.

    ResponderEliminar
  12. Ains....que me dejé a Moni! Perdona. ¿No le gustaba a tu mujer la barba en tu cara o sentirla entre sus piernas? Porque ya ves que Lord Shadow opina lo contrario. Yo, la verdad, en este sentido no puedo opinar.

    ResponderEliminar
  13. I quantes vegades diem...no sé que té però m'agrada i feria el que fos per un bon ......

    ResponderEliminar
  14. La calva cuando llega es irremediable, así que hay que asumirla cuanto antes con una buena rapada! Si no acabas siendo una caricatura con patas, como el anasagasti y su peinado código de barras...

    ResponderEliminar
  15. Joan Gasull....per un bon...? Los puntos suspensivos me han dejado en suspense jajaja.

    Macarronazo, ésa es la opinión de mi amigo, no la mía, aunque yo pueda estar más o menos de acuerdo y me atraigan más o menos los calvos. Yo creo que la dignidad nada tiene que ver con los pelos que tengas en la cabeza. Saludos (me hace gracia verte por aquí).

    ResponderEliminar
  16. _algun día tengo yo que raparme el pelo....pero antres tendre que saber
    por donde andan ahora los jarecrisna
    pa no ir dando la nota solo....

    (( vale, con pelo tambien doy la nota))

    ResponderEliminar
  17. soydecolores, me mandarás una foto de tu cabeza rapada?

    ResponderEliminar

Me excitan las palabras... así es que no olvides dejar alguna.